De Oloide

Opdracht van Rudolf Steiner (rond 1920) aan de mensen:

De relatie tussen de platonische vormen en het universum compleet doorgronden

Ongeveer 10 jaar na de opdracht van Rudolf Steiner komt Paul Schatz, na jarenlange bestudering van de platonische vormen, waaronder ook de kubus, met een antwoord op de vraag van Rudolf Steiner. Hij ontdekt dat de kubus is op te delen in drie delen van gelijk gewicht. Een van deze drie is een uit 6 elementen bestaande ketting, die in zijn geheel kan omwentelen/omwervelen. Omwervelen, ook wel inversie of Umstulpung (Duits) genaamd, betekent dat het binnenste zich naar buiten draait.Tijdens deze omwerveling draait de ketting zich binnenste buiten en in 4 fasen is hij weer ogenschijnlijk terug zoals die was, maar 1 rotatie verder. De inverteerbare kubus werd in de jaren 30 van de vorige eeuw het symbool van de organische architectuur.

Later ontdekte Paul Schatz dat de inverteerbare kubus nog een belangrijk geheim in zich meedraagt: tijdens de omwerveling vormt de diagonaal van de kubus een andere vorm, een vorm die hij de naam oloide gaf. De beweging van de diagonaal gematerialiseerd in de tijd (organische architectuur) vormt de oloide. Of andersom gesteld snijdt de bewegende diagonaal van de kubus de oloide vorm uit de ruimte.

Omdat tijdens deze omwerveling de kubus zich binnenstebuiten draait en de diagonaal van de kubus slechts een deel van de tijd zich in de kubus bevind en de rest van de tijd zich in de ruimte bevind doet deze beweging denken aan de zielereis. De zielereis is de reis die de ziel tussen waken/slapen en incarneren/excarneren maakt om ons te verbinden met onze oorsprong. Wanneer de ziel het lichaam verlaat draait de ziel zich binnenstebuiten, waarna de ziel via de zielewereld zich begeeft naar de geesteswereld, daarna daalt de ziel weer via de zielewereld terug in de materie (in dit geval de kubus).

Wanneer je de oloide bekijkt zie je dat de vorm verwant is aan de lemniscaat, het lijkt een 3D lemniscaat te zijn. De lemniscaat wordt door velen gezien als symbool voor de verbinding tussen hemel en aarde. En zo lijkt de oloide vorm een intrigerend antwoord op de opdracht van Rudolf Steiner. De platonische vormen als bouwstenen van de materie en het universum als tegenovergestelde de non-materie, leegte of universum. De verbonden (ziele)beweging als relatie tussen de twee.

De vorm Oloide is voor het eerst beschreven door de duitser/zwitser Paul Schatz in de eerste helft van de 20e eeuw. De oloide is de vorm die ontstaat wanneer je twee cirkels in een hoek van 90 graden op elkaar bevestigt, op zo'n manier dat de rand van de ene cirkel door het middelpunt van de andere cirkel gaat. Dit is dan andersom ook direct zo. Uit latere berekeningen is gebleken dat de oloide beter rolt wanneer de rand van de cirkel niet door hetmiddelpunt van de andere cirkel gaat, maar er iets minder overlap is. De twee middelpunten van de cirkels zijn dan dus meer dan de straal van de cirkel uit elkaar. Door slimme wiskundigen is berekend dat wanneer deze afstand niet gelijk is aan de straal van de cirkel, maar wortel 2 keer die straal (ongeveer anderhalf keer de straal), dat dan het zwaartepunt van de oloide tijdens het rollen exact op gelijke hoogte blijft en daardoor heel makkelijk rolt. In de animatie is dit te zien. Een verlengde oloide kan niet worden gevormd door een omstulpbare kubus. Maar deze verlengde oloide is wel een omstulpingsvorm, namelijk die uit een balk. Een balk waar 1 van de zijden verlengd is tot wortel 2 keer de lengte van de overige twee zijden.

NB: alle oloides die ik maak zijn zo goed mogelijk van deze iets langere lengte. De oloides zijn dus de geoptimaliseerd maat om te rollen. Deze optimalisatie is met name van belang voor kleine oloides van lichte houtsoorten.

Wanneer de eerder beschreven roller bestaande uit 2 cirkels uit de 1e animatie rolt, steunt hij continu op twee punten van iedere cirkel één. De lijn van het ene steunpunt naar het andere steunpunt noemen we de steunlijn (ook wel grondlijn genaamd). De steunlijn met de grond is op elk moment exact gelijk van lengte. Al die steunlijnen bij elkaar vormen de buitenzijde van de oloide. Dit is te zien in de tweede animatie. De steunlijnen van een complete omwenteling vormen de voetafdruk (of spoor) van de oloide en is de gehele buitenzijde. Hieronder is een voorbeeld te zien van zo'n voetafruk. Een oloide kan simpel worden gemaakt door de voetafdruk uit te knippen en te vormen tot een oloide. Bijgesloten is een knipplaat in pdf, die na uitprinten en uitknippen tot een oloide kan worden gevormd (klik op de voetafdruk om de pdf bouwplaat te downloaden). Zie animatie 2 voor een rollende oloide en stel je dan voor dat onderstaande afdruk ontstaat.

Een document met veel meer informatie in het duits van Dr Schatz is als pdf toegevoegd aan dit document.

Potentiëren van geneesmiddelen bij Weleda en Wala mbv Oloide: De Turbula

Bij het maken van antroposofische geneesmiddelen bij Wala en Weleda worden potentiëringsstappen uitgevoerd. Hierbij worden schudders gebruikt. In de vaten in deze schudders, die op een zeer speciale manier bewegen, volgt de vloeistof de vorm van de oloide.

Oloide gebruik in Mengers

De oloide wordt gebruikt als menger in waterzuiveringsinstallaties en in oppervlaktewater voor beluchting. De oloide vorm wordt dan bewogen in dezelfde beweging als de mengers bij Wala en Weleda. Deze behandeling blijkt zeer effectief te zijn in vergelijking met traditionele vormen van mengen.

Enveloping the Oloid from the Wolfram Demonstrations Project by Hans-Joachim Domke